Blog Krakau

Brent:

Onze tweede stad zit er alweer bijna op, Krakau één van de minder bekende steden op ons lijstje. Allereerst leuk om te vermelden is dat de factor 50 voor het eerst deze reis is gebruikt want met de mix van onze huid met de vele sproeten en de scherpe zon die af  en toe de temperatuur de 36 graden liet aantikken was dit dan ook broodnodig.

Ter gelegenheid van ons vierjarig samenzijn gingen we op de vooraf zo gevreesde Segwaytour. Onze angst om met twintig Aziaten in een groep achter elkaar aan te scheuren bleef gelukkig uit. We waren maar met zijn tweeën en hadden een gids die het naar mijn idee oprecht leuk vond om ons de ins en outs van de stad te vertellen. 
Na een onwennig begin van beide kregen we het daarna onder de knie en hebben we (op wat spectaculaire noodremmen na) godzijdank niemand in gevaar gebracht.
In de avond zijn we wat gaan eten op een boot aan de Wisla, naar mijn genoegen kwamen we tot de overeenstemming dat we voor de komende tijd wel weer genoeg romantiek hebben gehad. 

Door de uitgebreide tour door het oude centrum en de joodse wijk konden we ook de tijd nemen om wat te relaxen, lekker op een terras aan het plein wat drinken, geen straf want het plein met zijn eigenaardige sfeer is op zichzelf een hoogtepunt. De uitverkoop bij de Zara werd ook al snel ontdekt, hierbij kan ik jullie ook met groot genoegen een puntje van persoonlijke ontwikkeling vermelden. Met wat druk van de beperkte capaciteit van de rugzak wist Machteld zich in te houden tot één shirt en een haarband, Topprestatie!!!!

Het volgende stuk gaat over Auswitch een plek die veel meer verdiend dan mijn cynische toon, daarom laat ik deze voor nu even achter me en zal ik jullie zo goed mogelijk proberen in te lichten over deze plek. Het is opgedeeld in Auswitch 1 wat is verbouwd tot een museum en Auswitch Birckenbau waar nog niks aan veranderd is sinds de bevrijding. Wat als eerst opviel is dat het een plek is van leugens, het grootste voorbeeld is het hek wat je tegenkomt bij binnenkomst, het welbekende arbeit macht frei. De ene na de andere leugen werd verteld om het proces (zoals de nazi's het zagen) zo efficiënt mogelijk te laten verlopen. Dat is dan ook gelijk het tweede wat opviel, de efficiëntie die ze nastreefde. Alles werd zo efficiënt mogelijk gebouwd en gedaan. De barakken waren niet meer dan vier muren van planken met een verschil van zo'n 30 centimeter met het plafond. Wij stonden met ongeveer twintig man in een barak en het was eigenlijk al niet uit te houden, het feit dat er toen 700 man in die barak zat is ronduit ziek. Ook mochten we vanwege het warme weer het monument aan de achterkant van Auswitch Birckenbau niet bekijken, dit geeft nogmaals een indicatie van de matige omstandigheden aangezien ze daar weken tot maanden moesten overleven. Dit stukje tekst verteld slecht een klein deel, maar ik hoop jullie hiermee toch een beetje ingelicht te hebben over onze ervaring. 

Nu de trompettist vanuit de kerk aangeeft dat het 2 uur is, vind ik het een mooi moment om het hierbij te laten, en nog even lekker te gaan genieten van de zon. 

Op naar Boedapest!!!!!!